بنام حضرت دوست

مناجات الخائفین (خداترسان)-۲

لَیتَ شِعْرِی أَلِلشَّقاءِ وَلَدَتْنِی أُمِّی أَمْ لِلْعَناءِ رَبَّتْنِی؟ فَلَیتَها لَمْ تَلِدْنِی، وَ لَمْ تُرَبِّنِی، وَلَیتَنِی عَلِمْتُ أَمِنْ أَهْلِ السَّعادَةِ جَعَلْتَنِی، وَبِقُرْبِک وَجِوارِک خَصَصْتَنِی، فَتَقِرَّ بِذلِک عَینِی، وَتَطْمَئِنَّ لَهُ نَفْسِی.
ای کاش می دانستم که آیا مادرم مرا برای بدبختی به دنیا آورده، یا برای رنج کشیدن و زحمت پرورانده است؟ اگر چنین است کاش مرا نزاده و نپرورانده بود و ای کاش آگاه بودم که آیا مرا از اهل سعادت قرار داده و به قرب و جوارت اختصاص داده ای تا به این سبب چشمم روشن و جانم آرام گیرد.

امام زین العابدین (ع)

شرح :

آنچه مسلم است رسیدن به اهداف بزرگ و کسب موفقییت های چشمگیر مستلزم تحمل سالها رنج و مشقت های فراوان است که جسم و جان فرد را فرسوده می سازد.
کسانی که به این واقعیت آگاه نبوده و در عین حال طالب پیشرفت های بزرگ هستند در مواجهه با سختی هایی که مراحل طبیعی آن هدف می باشد دچار سوء تفاهم نسبت به سرنوشت خویش شده و می پندارند که برای ایشان بهره ای از مواهب دنیا لحاظ نشده و سهم آنها از زندگی فقط رنج و مشقت است.

لذا از خداوند درخواست می نمایند  که اگر آنها را از مواهب دنیا بهره ای است ، خداوند آن را به طریقی قابل فهم برای ایشان آشکار و قابل درک نموده تا مایه ی  آرامش روح و کسب استقامت لازمه طی این طریق گردد.

موفق باشید. پورهادی