بنام حضرت دوست

مناجات الراغبین (مشتاقان) -۱

إِلٰهِى إِنْ كانَ قَلَّ زادِى فِى الْمَسِيرِ إِلَيْكَ، فَلَقَدْ حَسُنَ ظَنِّى بِالتَّوَكُّلِ عَلَيْكَ، وَ إِنْ كانَ جُرْمِى قَدْ أَخافَنِى مِنْ عُقُوبَتِكَ، فَإِنَّ رَجائِى قَدْ أَشْعَرَنِى بِالْأَمْنِ مِنْ نِقْمَتِكَ، وَ إِنْ كانَ ذَنْبِى قَدْ عَرَضَنِى لِعِقابِكَ، فَقَدْ آذَنَنِى حُسْنُ ثِقَتِى بِثَوابِكَ، وَ إِنْ أَنامَتْنِى الْغَفْلَةُ عَنِ الاسْتِعْدادِ لِلِقائِكَ، فَقَدْ نَبَّهَتْنِى الْمَعْرِفَةُ بِكَرَمِكَ وَآلائِكَ، وَ إِنْ أَوْحَشَ ما بَيْنِى وَبَيْنَكَ فَرْطُ الْعِصْيانِ وَالطُّغْيانِ، فَقَدْ آنَسَنِى بُشْرَى الْغُفْرانِ وَالرِّضْوانِ.
معبودم، هرچند در آمدن به‌سویت توشه‌ام اندک است ولی، گمانم بر توکل به تو همواره نیکو است و هرچند گناهم مرا از عذاب تو به هراس افکنده، ولی چشم امیدم ایمنی از انتقامت را به من خبر می‌دهد و هرچند نافرمانی‌ام مرا در معرض عذابت قرار داده، ولی حُسن اعتمادم مرا به پاداشت آگاهی می‌دهد و هرچند بی‌خبری مرا از آمادگی برای دیدارت به خواب غفلت انداخته، ولی آشنایی به مهمان‌نوازی و عطاهایت مرا بیدار کرده است و اگر زیاده‌روی در گناه و سرکشی، میان من و تو را تیره ساخته ولی مژده آمرزش و خشنودی‌ات با من انس گرفته است.

امام زین العابدین(ع)

شرح :

انسان طالب کمال در مسیر حرکت خود در صحنه ها و شرایط مختلفی از آفات قرار می گیرد که هرکدام از اینها او را به  عارضه ای مبتلا نموده و توان حرکت را از او سلب می نماید.

امام که از جانب خدا مامور هدایت بشریت است ، برای دفع هر آفت و رفع هر نوع عارضه ای راه حلی خاص ارائه فرموده اند که چند مورد به طور مختصر تقدیم حضور می گردد:
۱- انسان ضعیف با عمر و امکانات محدود در تدارک  توشه ای برای سفر آخرت است که مدت آن به بلندای ابدیت است. قدر مسلم او قادر به تامین زاد و توشه ی درخور و شایسته نیست اما آنچه می تواند جبران کننده ی این کمبود باشد، توکل بر خدایی است که خالق انسان بوده و با فضل و کرم خویش ، از منبع بی نهایت ربوبی او را بهرمند می فرماید.

۲- غرائز آمیخته با لذات در مقابل جاذبه های قوی دنیا ، کنترل را از انسان گرفته و منجر به شکستن حدود الهی و ارتکاب به گناه می گردد. با توجه به بی نیازی خدا از عبادت و عدم تاثیر طغیان های انسان بر قلمرو قدرت خالق از یک طرف و غلبه ی رحمت او بر خشم که زمینه ساز نجات و هدایت گردیده است ، خداوند برای او راه توبه را گشوده تا از عقوبت گناه محفوظ بماند.

۳- اگر انسان به حال خود رها شود ، غرق مشکلات شده خود را هم فراموش می کند تا چه رسد به وظیفه  عبودیت در محضر پروردگار ، لذا خداوند با ایجاد صحنه ها و قرار دادن عوامل متحول کننده در مسیر زندگی انسان او را بیدار و روحش را با انس به خود  آرامش می بخشد.

موفق باشید. پورهادی