بنام خدا

فراز اول از دعای ۲۲-دعا درهنگام سختی

(خداوندا) سینه ام را از حسد تهی گردان تا به هیچ یک از آفریدگانت ، بر چیزی از احسانت رشک نبرم.

شرح :

در این فراز از دعا ، امام سجاد (ع) ، دو مطلب اساسی را بیان می فرمایند:الف) حسد        ب) احسان

الف)حسد: حسد از آفات بزرگ انسانیت بوده ، بطوریکه هم دنیا و آخرت را نابود می کند.زیرا:

۱- انسان حسود ، هر چند که از مزایای زندگی مادی به حد وفور بهرمند باشد ، با مشاهده موفقیت های دیگران ، آشفته شده و نه تنها هیچ لذتی از داشته های خود نمی برد ، بلکه آتش درون ، او را می کاهد و سرانجام در برخوردهای اجتماعی ، خود را رسوا ساخته ، جایگاه خود را از دست خواهد داد.

۲- پاکی قلب از رذائل ، مخصوصا حسادت ، شرط  اصلی تجلی نور خدا و دریافت فیوضات الهی ، می باشد.
بنا براین ، شخص حسود از معنویت  هیچ بهره ای نخواهد داشت.

ب) احسان : احسان بدین معنی است که در مقابل بدی ای که از دیگران می بینیم، به آنها خوبی کنیم.و این مژده بزرگ رحمت خدا ، برای عموم انسانهاست تا هیچگاه، به علت شکست های اخلاقی ، از رشد و پیشرفت در مسیر انسانیت ، نا امید نشوند.

و این مژده ، یعنی ،ای انسانی که دچار حسادت هستی ، این رحمت شامل حال تو هم می شود.

حال توجه بفرمایید  کسی که به چنین رحمت واسعه ای که شامل حال خودش نیز می باشد ، حسادت بورزد ، در چه درجه ای از شقاوت و بی رحمی فرو رفته و به نابودی مطلق  نزدیک است.

موفق باشید. پورهادی