بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيم

وَمَا كَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلَا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ يَكُونَ لَهُمُ الْخِيَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ ۗ وَمَنْ يَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا مُبِينًا 
و هیچ مرد و زن مؤمنی را نرسد هنگامی که خدا و پیامبرش کاری را حکم کنند برای آنان در کار خودشان اختیار باشد؛ و هرکس خدا و پیامبرش را نافرمانی کند یقیناً به صورتی آشکار گمراه شده است.

سوره احزاب - (آیه ۳۶)

شرح :

پذیرفتن ارجعیت حکم پیامبر بر نظریه ی شخصی صحصیح و بر اساس استدلال عقلی و منطقی می باشد زیرا :

۱- در علم منطق داریم که جزء تابع کل است. بنابراین وقتی ما حقانیت دین اسلام همچنین رسالت پیامبرش را به عنوان یک کلیت پذیرفتیم ، پس در انجام جزئیات آن یعنی اجرای احکام دین لازم است از پیامبر که مجری آن است اطاعت کنیم وگرنه دین اسلام را نپذیرفته و مسلمان نشده ایم.

۲- استدلال عقلی : زمانی که ما اصل عصمت را به عنوان یک ضرورت در مورد شخصی بنام پیامبر  جهت تضمین سلامت و جلوگیری از هرگونه اشتباه در ابلاغ دستورات خداوند می پذیریم یعنی صحت نظرات و سخنان ایشان را به طور تمام و کمال تاکید کرده و ارجعیت آن را بر رای خودمان تشخیص داده ایم.

بنابراین و به حکم عقل نتیجه گرفته می شود که نپذیرفتن ارجعیت نظر پیامبر بر نظرات شخصی یعنی شک در عصمت ایشان و رد کردن اصل عصمت پیامبر که مقدمه ی شک در صحت وحی خداست.
حال اگر این اعلان نظر پیامبر حکم باشد یعنی دستور او برای اجرای امر خدا و نپذیرفتن آن سرپیچی از فرمان خدا خواهد بود. لذا آیه ی شریفه  این نافرمانی را گمراهی می داند .

موفق باشید. پورهادی