بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيم

فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَرَبِّ الْأَرْضِ رَبِّ الْعَالَمِينَ 
نهایتاً همه ستایشها مخصوص خداست که پروردگار آسمان ها و پروردگار زمین و پروردگار جهانیان است

سوره الجاثیه - (آیه ۳۶)

شرح :

الْحَمْدُ : این واژه برای بیان حد اعلای نیکی به کار گرفته می شود تا آنجا که قابلیت ستایش پیدا کند. وجودی که دارای چنین خصوصیاتی باشد فقط ذات خدای متعال است و غیر خدا هرچه باشد ، مرتبه ای از خوبی را داراست که برتر او موجود بوده و یا قابل تصور است. لذا به اعتقاد قریب به اتفاق مفسرین این واژه فقط به خداوند اختصاص دارد.

رَبِّ : نام دیگر خداست که در جایگاه خدایی تدبیر و اراده پرورش مخلوق را می نماید.
رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَرَبِّ الْأَرْضِ : پرودرگار آسمان و زمین بودن ، بیانگر حرکت داشتن مجموعه مخلوقات موجود در آسمان و زمین ، تحت تربیت خدا ، در جهت هدفی از پیش تعیین شده است که توسط خالق آنها صورت می پذیرد.

رَبِّ الْعَالَمِينَ : موضوع پرورش مختص به این دنیا نبوده بلکه شامل عالم آخرت نیز می گردد. با توجه به اینکه اراده ی خداوند توام با اجرا می باشد بنابراین ، می توان نتیجه گرفت که خداوند تغییر پذیری را به عنوان یک استعداد برای فراهم نمودن زمینه ی تربیت در عالم خلقت قرار داده تا آنرا در جهت هدف مورد نظر خود هدایت نماید.

بدین ترتیب آیه ی شریفه علت اختصاص داشتن واژه ی الْحَمْدُ را بیان می فرماید که تربیت کننده ای نیکو در اعلی مرتبه می باشد و این همه عالم را با هدف هدایت به عالی ترین حد ممکن خلق فرموده است که این امر ستایش او را موجب نموده ایجاب می نماید تمام مخلوقات فقط او را مورد ستایش قرار دهند.

موفق باشید. پورهادی