قرآن مجید ( سوره والذاریات - آیه ۵۶)
چهار شنبه 17 فروردین 1401
بازدید: 838
بنام خداوند بخشنده ی مهربان
وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ﴿۵۶﴾
و ما جن و انس را نیافریدیم مگر برای اینکه مرا پرستش کنند.
قرآن مجید ( سوره والذاریات - آیه ۵۶)
شرح :
چه لزومی به خلقت جن و انس بود، در حالی که خداوند از عبادت شدن بی نیاز است اما ایشان را را خلق نموده سپس آنها را به عبادت امر می فرماید ، ضمن اینکه از خصلت سرکشی و عصیان نهفته در ذات آنها آگاه است.
ضمن اینکه قبلا ملائکه را در انواع و مراتب و درجات خلق و بدون هیچگونه انحرافی به عبادت خویش مسخر کرده بود.
خداوند در ذات خود به اسما و صفاتی که علم او باشند و با پشتوانه قدرت لایتناهی ، غنی و از غیر بی نیاز است.این غنای خدا از مشاهده ی داشته های او حاصل می شود که نتیجه ی تجلی بر خویش می باشد.
از جمله تجلیات الهی، تجلی خالقیت اوست که علت خلقت عالم است. از آنجا که خداوند دارای علم بی نهایت و با پشتوانه ی قدرت مطلق و حیات ابدیست ، ایجاب می نماید که تجلیات او هریک کاملتر از دیگری باشد.
لذا برای خلقت خویش ، مراحل و مراتبی مقدر داشت و انسان را در راس همه قرار داده، با این تهدید که در صورت استنکاف از عبودیت ، همه را محو می کند و عالمی دیگر را خلق حواهد نمود که ضمن بی شباهت بودن به این عالم ، به مراتب از آن کاملتر خواهد بود.
چون عالم خلق شده مخلوق می باشند و ایجاب می نماید که عبد باشند و به وظیفه ی بندگی خویش یعنی عبادت اشتغال ورزند نه اینکه خدا به عبادت ایشان نیازمند باشد. با توجه به اینکه مخلوقات ، در تجلی ذات خدا بر خودش که برای غنای او صورت می گیرد ، متحمل مشقت خواهند شد ، خداوند از باب فضل و رحمت ، برای ایشان حقوقی را بر خود واجب نمود که تامین کننده ی سعادت ابدی آنهاست.
موفق باشید. پورهادی