بنام خدا

فراز پانزدهم از دعای ۴۹ _ دفع مکر دشمن

... ای مولا و آقای من تو نخواستی مگر مهربانی و رحمت و احسان و رافت و محبت را و من نخواستم مگر افتادن در محرماتت و تجاوز از حدودت و غفلت از تهدیدت را خدای من تو را سپاس ، سپاس نسبت به نیرومندی که مغلوب نمی شود و مهلت دهنده ای که در عذاب کردن شتاب نمی ورزد.

شرح :

جمله "ابیت " بمعنی شرم و حیای خداوند در برخورد با گناه بندگان است که باعث تاخیر در عقوبت ایشان می گردد و بر اساس صفات ثبوتی خداوند ، یعنی خالقیت همراه با بخشندگی برای عموم بیان شده است.و اگر نبود چنین قانونی که خداوند بر خویش فرض نموده ، اثری از انسان نمانده بود.

اما بندگان بی بهره از نور هدایت آن چنان غرق در جاذبه های دنیا شده اند که برای رسیدن به اهداف مادی ، حدود الهی را شکسته به انواع حرام آلوده  می شوند و بی خبر از تهدیدهای  خدا ، افسار گسیخته می گردند.
خطر بزرگ در اینجاست که مردم خطر طغیان و تجاوز از بندگی را دور پنداشته اند در حالی که چنین حالت خطرناکی ، در غفلتی کوتاه ایجاد شده و شدت می یابد .
به همین خاطر امام سجاد (ع)  فرمایش خود را به دو جمله کوتاه "بدون تامل در محرمات" همچنین "غفلت و بیخبری از تهدیدت" مقید می فرمایند تا یادآور این فرمایش معروف رسول اکرم(ص) باشند که : خدایا به اندازه ی یک چشم بر هم زدن ، مرا به حال خود رها نکن.

لذا حضرت سجاد با تشکر از خداوند ، به خاطر صبر او بر تحمل خطای بندگان و تاخیر عقوبت  نفوس را متذکر ساخته ضمن درخواست مهلت برای جبران خطاها ، فرد را تشویق به تلاش در رجوع به راه راست ، در فرصت باقیمانده می نمایند.

موفق باشید. پورهادی